مقاوله نامه و توصیه نامه های سازمان بین المللی کار

موازین و هنجارهای مربوط به حقوق کار جزء مقرراتی محسوب می شوند که از طریق نمایندگان دولت ، کارگران و کارفرمایان توسط سازمان بین المللی کار به تصویب می رسند و اثرات حقوقی مهمی را در زمینه حقوق کار به دنبال خواهند داشت ؛ چرا که حقوق و تکالیف مهمی را برای کارگران ، کارفرمایان و دولت ها ایجاد خواهند کرد . به طور کلی ، مهم ترین موازین حقوق بین المللی کار را می توان در دو دسته کلی مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار و توصیه نامه های سازمان بین المللی کار مورد جستجو قرار داد .

مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار

یکی از مهم ترین ابزارهایی که در حقوق بین الملل و در زمینه معاهدات بین الملل مورد استفاده قرار می گیرد ، مقاوله نامه می باشد که تحت عنوان ( Convention ) نیز شناخته شده است . در تعریف کلی ، مقاوله نامه عبارت است از یک معاهده بین المللی که توسط اکثریت نمایندگان دولت های عضو مورد تصویب قرار گرفته و بنابراین ، مقاوله نامه ها جنبه رسمی و چند جانبه دارند . بر این اساس ، سازمان بین المللی کار نیز قادر است تا با صدور مقاوله نامه های گوناگون ، این جنبه از حقوق را تحت تاثیر قرار دهد . طبق ماده ۱۹ اساسنامه سازمان بین المللی کار ، دولت های عضو موظف شده اند که ظرف مدت یک سال و یا نهایتا ۱۸ ماه مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار را برای تصویب در نظام حقوقی خود ، به مرجع صلاحیتدار یعنی قوه مقننه ابلاغ نمایند . با این حال ، تصویب یا عدم تصویب مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار توسط دولت ها به نوعی جزء صلاحیت های اختیاری قوه مقننه محسوب می شود و کشورها الزامی جهت تصویب آنها نخواهند داشت . کشور ایران از مجموعه مقاوله نامه هایی که توسط سازمان بین المللی کار صادر شده است ، تنها به تعدادی از آنها ملحق گردیده است که مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار در حقوق ایران عبارتند از :

۱ ) مقاوله نامه تعطیل هفتگی در صنعت ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱

۲ ) مقاوله نامه رفتار بین کارگران داخلی و خارجی ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱

۳ ) مقاوله نامه حمایت از دستمزد ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱

۴ ) مقاوله نامه تساوی پرداخت ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱

۵ ) مقاوله نامه منع مجازات های کیفری کارگران ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۸

۶ ) مقاوله نامه منع کار اجباری ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۷

۷ ) مقاوله نامه تعطیل هفتگی در تجارت و ادارات ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۶

۸ ) مقاوله نامه اسناد هویت دریانوردان ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۵

۹ ) مقاوله نامه تبعیض در اشتغال و حرفه ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۳

۱۰ ) مقاوله نامه سیاست در اشتغال ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۰

۱۱ ) مقاوله نامه ممنوعیت کار کودک و اقدام برای محو کردن  بدترین اشکال کار کودک ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۸۰

۱۲ ) مقاوله نامه توسعه منابع انسانی ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۸۵.

توصیه نامه های سازمان بین المللی کار

علاوه بر اینکه سازمان بین المللی کار در موضوعات مرتبط مقاوله نامه هایی را تصویب نموده است ، توصیه نامه هایی نیز توسط سازمان به تصویب رسیده است که با توجه به اصول کلی مربوط به توصیه نامه در حقوق بین الملل ( Recommendation ) ، می توان استنباط کرد که این توصیه نامه ها بیش از آنکه الزام آور باشد ، واجد جنبه مقدماتی و تکمیلی برای مقاوله نامه ها محسوب می شوند . در نظام حقوقی ایران نیز توصیه نامه های سازمان بین المللی کار در شش مورد ذیل به تصویب رسیده است که این توصیه نامه ها عبارتند از :

۱ ) توصیه نامه تجدید تربیت و آموزش حرفه ای معلولان ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۸

۲ ) توصیه نامه حمایت از کارگران مهاجر در کشورهای توسعه نیافته ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۸

۳ ) توصیه نامه آموزش حرفه ای در کشاورزی ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۰

۴ ) توصیه نامه خدمات اجتماعی کارگران ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۸

۵ ) توصیه نامه تعطیل هفتگی در بازرگانی و خدمات ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۶

۶ ) توصیه نامه منع بدترین اشکال کار کودک ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۷۸